Vetëdija njerëzore – jo aq e fshehtë

Romanet e Dan Brown-it janë shitur më shumë se 250 milionë kopje dhe janë botuar në mbi 50 gjuhë, kështu që kur romani i tij më i fundit, Sekreti i Sekreteve, u publikua më 9 shtator 2025, miliona fansa në mbarë botën nxituan të merrnin këtë thriller misterioz prej 688 faqesh. Autori i “Kodi i Da Vinçit”, Brown eksploron natyrën e vetëdijes njerëzore dhe misterin e jetës pas vdekjes në vazhdimin e tij të fundit, ku shfaqet simbologu i famshëm Robert Langdon.

Në linjën e rrëfimit, i intriguar nga fenomeni i përvojave jashtë trupit, një agjenci e fuqishme inteligjence ka punësuar neuroshkencëtarë për të eksperimentuar fshehurazi mbi njerëz të gjallë, duke u përpjekur të shndërrojnë vetëdijen njerëzore në armë—diçka që do të krijonte mjetin përfundimtar për mbledhjen e informacionit.

Premisa kryesore e librit është se vetëdija njerëzore është “jo-lokale”—se ajo vjen nga jashtë mendjes, jo nga truri, duke krijuar një shpjegim për përvojat afër vdekjes dhe duke sugjeruar se vetëdija vazhdon të ekzistojë pas vdekjes duke hyrë në një lloj vetëdije universale.

Autori qartësisht dëshiron që lexuesit ta konsiderojnë këtë si një realitet të mundshëm; në parathënien e librit ai thotë: “Të gjitha eksperimentet, teknologjitë dhe rezultatet shkencore janë zë vërteta të jetës.” Duke marrë parasysh se tre nga librat e Brown-it janë bërë filma, dhe sa fuqishëm njerëzit ndikohen nga media fiksionale, Sekreti i Sekreteve mund të ndikojë lehtësisht tek miliona njerëz. Disa prej tyre, pa dyshim, do të jenë të krishterë.

Vetëm Një e Vërtetë

I ke parë në reklama, ndoshta ke parë apo lexuar disa prej tyre: dhjetëra filma, libra, seriale dhe media të tjera janë bazuar mbi ide të ndryshme, shpesh kundërshtuese, rreth jetës pas vdekjes dhe çfarë ndodh kur njerëzit vdesin.

Edhe brenda krishterimit ka interpretime të larmishme.

Pra, pse ka rëndësi se çfarë beson një person? Thjesht sepse asnjëra prej këtyre teorive nuk mund të jetë e gjitha e saktë. Në fakt, mund të ketë vetëm një shpjegim të vërtetë për vdekjen dhe, në mënyrë ironike, ai vjen nga Krijuesi i jetës.

Ja çfarë thotë Bibla, zbulesa e Zotit për njerëzimin, për veten: “E gjithë Shkrimi është i frymëzuar nga Perëndia, dhe i dobishëm për mësim, për qortim, për ndreqje, për edukim në drejtësi” (2 Timoteut 3:16).

Le t’i kushtojmë vëmendje fjalës “doktrinë”—ajo është ajo që një person beson, një e vërtetë që ai e mban. Pra, Bibla pretendon të jetë e frymëzuar nga Zoti dhe të jetë themeli i përsosur për formimin e sistemit tënd të besimit. Nëse e pranon këtë të vërtetë, Bibla ka shumë për të mësuar rreth vdekjes dhe jetës pas saj.

Sekreti Jo edhe aq i fshehtë

Gjatë historisë, vetëdija njerëzore dhe jeta pas vdekjes kanë mbetur një mister për shkencëtarët, filozofët dhe udhëheqësit shpirtërorë. Megjithatë, pafundësisht më të avancuara se çdo teori njerëzore janë të vërtetat e Atij që shpiku vetëdijen dhe shpirtin njerëzor në radhë të parë. Le të shohim disa prej këtyre të vërtetave dhe vargjet biblike që i mbështesin ato:

Shpirti njerëzor nuk është i pavdekshëm. Bibla mëson se ne jemi shpirtra dhe jo se kemi shpirtra. Për shembull, kur Zoti formoi njeriun e parë, Ai fryu në trupin e tij “frymën e jetës”; vetëm atëherë njeriu u bë “shpirt i gjallë” (Zanafilla 2:7). Shkrimi thotë gjithashtu: “Shpirti që mëkaton, ai do të vdesë” (Ezekieli 18:20). Gjithashtu na kujton se vetëm Zoti ka pavdekshmëri (1 Timoteut 6:15–16). Ai do t’u japë pavdekshmëri të shpëtuarve, por aktualisht të gjithë jemi qenie të vdekshme.

Bibla mëson se ne jemi shpirtra, jo se kemi shpirtra.

Njerëzit nuk kanë vetëdije pas vdekjes. Një pasazh i shkruar nga mbreti i urtë Solomon e shpjegon qartë: “Të gjallët e dinë se do të vdesin; por të vdekurit nuk dinë asgjë, nuk kanë më shpërblim, madje edhe kujtimi i tyre është harruar. Dashuria e tyre, urrejtja e tyre dhe zilia e tyre kanë marrë fund; ata nuk do të kenë më pjesë në asgjë që bëhet nën diell. … Nuk ka as punë, as mendim, as dije, as mençuri në varr ku po shkon ti” (Predikuesi 9:5, 6, 10).

Jezusi e mësoi qartë se vdekja është një gjumë. “Ai u tha atyre: ‘Miku ynë Lazari po fle, por unë po shkoj ta zgjoj.’ Më pas dishepujt i thanë: ‘Zot, nëse po fle, do të bëhet mirë.’ Por Jezusi fliste për vdekjen e tij, ndërsa ata menduan se fliste për gjumë të zakonshëm. Atëherë Jezusi u tha hapur: ‘Lazari ka vdekur’” (Gjoni 11:11–14). Ai tha të njëjtën gjë edhe për një vajzë të vdekur që më vonë e ringjalli, duke e quajtur vdekjen e saj “gjumë”.

Ata që janë në anën e Zotit do ta marrin pavdekshmërinë kur Jezusi të kthehet. Ja premtimi i Tij për Ardhjen e Dytë: “Ja, po ju them një mister: Ne nuk do të flemë të gjithë, por do të ndryshohemi të gjithë—në një çast, në një të çastit të syrit, në tingullin e trumbetës së fundit. Sepse trumbeta do të bjerë dhe të vdekurit do të ringjallen të pashkatërrueshëm dhe ne do të ndryshohemi. Sepse ky i shkatërrueshëm duhet të vishet me të pashkatërrueshmen dhe ky i vdekshëm duhet të vishet me pavdekshmërinë” (1 Korintasve 15:51–53).

Zoti ynë i gjithdijshëm dhe i gjithfuqishëm jo vetëm që na ka dhënë të vërtetën për jetën pas vdekjes, por Ai ka premtuar një botë të ardhshme pa asnjë nga vuajtjet që shohim sot. Kjo do të nisë të përmbushet kur Jezusi të kthehet për të ringjallur dhe marrë me Vete ata që kanë besuar tek Ai dhe shpëtimi i Tij.

Ai thotë: “Dhe Perëndia do të fshijë çdo lot nga sytë e tyre; nuk do të ketë më vdekje, as trishtim, as të qara, as dhimbje; sepse gjërat e para kanë kaluar” (Zbulesa 21:4). Pse do ta bëjë këtë për ne? Ka vetëm një arsye: Ai na do.

Dëshiron të mësosh më shumë rreth asaj që ndodh kur një person vdes? Lexo Udhëzuesin e Studimit:  “A janë të vdekurit me të vërtetë të vdekur?”