Çfarë thotë Bibla për gratë pastore?
Fjala e Perëndisë shpall: “Një grua duhet të mësojë në heshtje dhe nënshtrim të plotë. Unë nuk e lejoj një grua të mësojë ose të ketë autoritet mbi një burrë; ajo duhet të heshtë” (1 Timoteut 2:11–12). Në kishë, Zoti u cakton role të ndryshme burrave dhe grave. Ky është rezultat i mënyrës se si u krijua njerëzimi dhe mënyrës në të cilën mëkati hyri në botë (1 Timoteut 2:13–14). Perëndia, nëpërmjet apostullit Pal, i kufizon gratë që të shërbejnë në rolet e mësimdhënies dhe/ose të kenë autoritet shpirtëror mbi burrat. Kjo i përjashton gratë që të shërbejnë si pastorej ndaj burrave, pasi pastorimi përfshin patjetër predikimin, mësimdhënien publikisht dhe ushtrimin e autoritetit shpirtëror.
Ka shumë kundërshtime për këtë pikëpamje të grave në shërbesën baritore. Një gjë e zakonshme është se Pali i kufizon gratë nga mësimdhënia, sepse në shekullin e parë, gratë zakonisht ishin të paarsimuara. Megjithatë, 1 Timoteut 2:11–14 askund s’e përmend statusin arsimor. Nëse arsimimi do të ishte një kualifikim për shërbim, atëherë shumica e dishepujve të Jezusit s’do të ishin kualifikuar. Një kundërshtim i dytë i zakonshëm është se Pali i kufizoi vetëm gratë e Efesit nga mësimi i burrave (1 Timoteut iu shkrua Timoteut, pastorit të kishës në Efes). Efesi ishte i njohur për tempullin e tij të Artemidës dhe gratë ishin autoritetet në atë degë të paganizmit—prandaj, teoria thotë se Pali po reagonte vetëm kundër zakoneve të idhujtarëve efesianë të udhëhequr nga femrat dhe kisha duhej të ishte ndryshe. Megjithatë, libri i 1 Timoteut nuk e përmend askund Artemisin, as Pali nuk e përmend praktikën standarde të adhuruesve të Artemidës si një arsye për kufizimet në 1 Timoteut 2:11–12.
Një kundërshtim i tretë është se Pali i referohet vetëm burrave dhe grave, jo burrave dhe grave në përgjithësi. Fjalët e lashtë për “grua” (gune) dhe “burrë” (aner), që janë të pothuajse të njejta me Shqipen sot, në 1 Timoteut 2 mund t’u referohen burrave dhe grave; megjithatë, kuptimi themelor i fjalëve është më i gjerë se kaq.
Argumente të ngjashme janë bërë duke përdorur Priscilla dhe Phoebe në Dhiatën e Re. Në Veprat e Apostujve 18, Prishila dhe Akuila paraqiten si shërbëtorë besnikë për Krishtin. Në vargun 18, emri i Prishilës përmendet së pari, duke u sugjeruar disave se ajo ishte më e shquar në shërbim se i shoqi. (Detaji i emrit të kujt vjen i pari është ndoshta i parëndësishëm, sepse në vargjet 2 dhe 26 rendi është i kundërt nga ai i vargut 18.) A ia mësuan Prishila dhe burri i saj ungjillin e Jezu Krishtit Apolit? Po, në shtëpinë e tyre ata “i shpjeguan atij rrugën e Perëndisë në mënyrë më të përshtatshme” (Veprat e Apostujve 18:26). A thotë ndonjëherë Bibla se Prishila ka pastoruar një kishë ose ka dhënë mësim publikisht ose është bërë udhëheqësja shpirtërore e një kongregacioni shenjtorë? Jo. Me sa dimë, Prishila nuk ishte përfshirë në veprimtarinë e shërbimit në kundërshtim me 1 Timoteut 2:11–14.
Tek Romakëve 16:1, Phoebe quhet “dhjak” (ose “shërbëtor”) në kishë dhe lavdërohet shumë nga Pali. Por, si me Priscilën, nuk ka asgjë në Shkrim që të tregojë se Phoebe ishte një pastor ose një mësuese e njerëzve në kishë. “Të aftë për të mësuar” jepet si kualifikim për pleqtë, por jo për dhjakët (1 Timoteut 3:1–13; Titit 1:6–9).
Struktura e 1 Timoteut 2:11–14 e bën të qartë arsyen pse gratë nuk mund të jenë barinj. Vargu 13 fillon me “sepse”, duke dhënë “shkakun” e deklaratës së Palit në vargjet 11–12. Pse gratë nuk duhet të mësojnë ose të kenë autoritet mbi burrat? Sepse “Adami u krijua fillimisht, pastaj Eva. Dhe Adami nuk ishte ai që u mashtrua; ishte gruaja që u mashtrua” (vargjet 13–14). Zoti krijoi fillimisht Adamin dhe më pas krijoi Evën që të ishte një “ndihmëse” për Adamin. Rendi i krijimit ka zbatim universal në familje (Efesianëve 5:22–33) dhe në kishë.
Fakti që Eva u mashtrua jepet gjithashtu si një arsye për gratë që nuk shërbejnë si pastore ose nuk kanë autoritet shpirtëror mbi burrat (1 Timoteut 2:14). Kjo nuk do të thotë se gratë janë sylesh ose se të gjitha mashtrohen më lehtë se burrat. Nëse të gjitha gratë mashtrohen më lehtë, pse do të lejohen të japin mësim fëmijëve (që mashtrohen lehtësisht) dhe gratë e tjera (që supozohet se mashtrohen më lehtë)? Teksti thjesht thotë se gratë nuk duhet t’i mësojnë burrat ose të kenë autoritet shpirtëror mbi burrat sepse Eva u mashtrua. Perëndia ka zgjedhur t’u japë njerëzve autoritetin kryesor të mësimdhënies në kishë.
Shumë gra shkëlqejnë në dhuratat e mikpritjes, mëshirës, mësimdhënies, ungjillizimit dhe ndihmës/shërbimit. Pjesa më e madhe e shërbimit të kishës lokale varet nga gratë. Gratë në kishë nuk janë të kufizuara nga lutja ose profetizimi publik (1 Korintasve 11:5), vetëm nga të pasurit autoritet të mësimdhënies shpirtërore mbi burrat. Bibla askund nuk i kufizon gratë nga ushtrimi i dhuratave të Frymës së Shenjtë (1 Korintasve 12). Gratë, po aq sa burrat, thirren për t’u shërbyer të tjerëve, për të treguar frytin e Shpirtit (Galatasve 5:22-23) dhe për t’u shpallur ungjillin të humburve (Mateu 28:18-20; Veprat e Apostujve 1: 8; 1 Pjetrit 3:15).
Perëndia ka caktuar që vetëm burrat duhet të shërbejnë në pozitat e autoritetit të mësimdhënies shpirtërore në kishë. Kjo nuk do të thotë se burrat janë mësues më të mirë ose se gratë janë inferiore ose më pak inteligjente. Është thjesht mënyra se si Perëndia e krijoi kishën për të funksionuar. Burrat duhet të japin shembullin në udhëheqjen shpirtërore – në jetën e tyre dhe nëpërmjet fjalëve të tyre. Gratë duhet të marrin një rol më pak autoritar. Gratë inkurajohen të mësojnë gra të tjera (Titit 2:3–5). Bibla gjithashtu nuk i kufizon gratë që të mësojnë fëmijët. Veprimtaria e vetme nga e cila gratë janë të kufizuara është mësimi ose të kenë autoritet shpirtëror mbi burrat. Kjo i pengon gratë të shërbejnë si pastorë për burrat. Kjo nuk i bën gratë më pak të rëndësishme, në asnjë mënyrë; përkundrazi, u jep atyre një qëllim shërbimi më shumë në përputhje me planin dhe dhuratat e Perëndisë.
